رخشان بنی اعتماد، بانوی سبز سینمای ایران، نشان نیکوکاری را دریافت کرد.
این کارگردان در حالی به روی صحنه رفت که مثل چندماه قبل در جشن سینمای ایران، شال سبزش را به‌سر کرده بود؛ گرچه این بار باران دخترش درکنارش نبود تا دستبند سبزش را به رخ بکشاند و درکنار مادر همچنان سبز نماند.
رخشان بنی اعتماد بعد از انتخابات هرگز برای فیلمسازی به وزارت ارشاد نرفت و نه تنها به دیدار رهبر و احمدی‌نژاد نرفت، بلکه پیغام داد که: " من هیچ کاری ندارم، بیمار هم نیستم، بلکه به میل خودم نمی‌آیم!" ای کاش بقیه هنرمندان نیز مانند او در سبزبودن شان جدی می‌بودند.
فیلم محمد رسول اف به نام به امید دیدار دو جایزه مهم دریافت کرد. به گزارش کاخ جشنواره کن، این فیلم هم جایزهبهترین کارگردانی بخش نوعی نگاه را از رییس هیات داوران امیر کوستوریکا دریافت کرد و هم برنده جایزه فرانسوا شانل شد که هر ساله به نام این نویسنده سینمایی در کن اهدا می شود.
این موفقیت بزرگ را به سینمای ایران تبریک می گوییم!
فیلم تونسی " دیگر نمی ترسم" اولین فیلمی است که درباره انقلاب های مردمی دوسال اخیر ساخته شده. فیلم از تصاویر حرفه ای که در آن کارگردان، فیلمبردارد و صدابردارفیلم دختری را حین تظاهرات تعقیب می کنند استفاده کرده و و ماجراهای مختلف از شلیک گاز اشک آور تا همراهی یک پلیس جوان و مجروح و کشته شدن مخالفان را به نمایش می گذارد. وکیل زنی هم در فیلم است که رفتار سیاسیش یرای حقوق بشربی شباهت به شیرین عبادی نیست و ماه ها در زندان انفرادی بوده ، به طوری که خودش سمبل مقاومت و زندگی به حساب می آید. در صحنه هایی از فیلم از صحنه های آماتوری گرفته شده با موبایل هم استفاده شده است. در فیلم همچنین از نگرانی شدید مادران برای فرزندانشان در تظاهرات گفته می شود که گویا دغدغه مشترک همه کشورهاست. کارگردان فیلم قبل از آغاز آن اعلام کرد فیلم را به شخص ناشناسی تقدیم می کند که این جمله اش الهام بخشش بوده که : " من نخواهم مرد، مگر بعد از مرگ او؛ و من وطن را ترک نخواهم کرد، مگر بعد از ترک کردن او!" فیلم با تشویق بی انتهای تماشاگرانی که به شدت ازین پیروزی متاثر شده بودند، به پایان رسید، حال سوال اینجاست که چه کسی فیلم تظاهرات مردمی ایران را سرانجام خواهد ساخت؟ آیا فیلم ناتمامی که جعفر پناهی و محمدیان رسول اف به آن اشاره می کند، همان فیلم می توانست باشد؟
باورتان می شود در قرن بیست ویکم در بزرگ ترین جشنواره دنیا که گفته می شود نصف تجارت سینمادر آن صورت می گیرد، فیلمساز بزرگی مثل لارنس فون تریر را به خلطر
حرف هایش در مصاحبه مطبوعاتی به کاخ جشنواره ممنوع الورود کنند؟!
ماجرا ازین قرار بود که او در مصاحبه مطبوعاتی در پاسخ به خبرنگاری که پرسید چرا اینقدر از آلمان و هنر آلمانی مانند موسیقی واگنر استفاده کرده اید، با عصبانیت و لجبازی جواب داد: " چون به نازی ها علاقه دارم!" و همین جمله سبب شد جشنواره در یک اقدام بسیار عجیب ورود او به کاخ جشنواره را ممنوع کند. این ممنوعیت در حالی صورت می گیرد که فیلم "ملانکولیا" از او در بخش مسابقه است و از منتقدان بازخورد خوبی گرفته. با این وضعیت باید دید رابرت دونیرو به عنوان رئیس هیات داوران پای چنین فیلمی خواهد ایستاد، یا آن را با فیلم کم دردسرتری مانند فیلم سیاه و سفید و محبوب " هنرمند" عوض خواهد کرد!
پیش از نمایش فیلم مجتبی میرطهماسب به دعوت مدیر جشنواره روی صحنه رفت و گفت:" زرتشت گفته است: برای رفتن به جنگ تاریکی، نیازی به شمشیر نیست، چراغ باید افروخت" و سپس فیلم به نمایش درآمد.
فیلم درباره روزهای تلخ بلاتکلیفی پناهی است که همه سینماگران از آن اطلاع دارند؛ زمانی که او از زندان آزاد شد اما به زندان دیگری پاگذاشت که در آن نه اجازه فیلمسازی داشت و نه می توانست علیرغم دعوت از طرف برلین و ونیز و کن، از کشور خارج شود! فیلم در روز چهارشنبه سوری می گذرد: او به مجتبی میرطهماسب زنگ می زند و می خواهد ازو درخانه فیلم بگیرد. بعد درباره کارهای ساخته نشده و مشکلاتش می گوید. در این بین البته صداهایی شبیه تیراندازی هم می آید که متعلق به مراسم چهارشبه سوری است. کسی هم با او تماس می گیرد و می گوید گشت و نیروهای ویژه همه جا هستند! فریده غیرت وکیلش و رخشان بنی اعتماد نیز از کسانی هستند که در فیلم با او تماس می گیرند.
فیلم به زیبایی تنهایی پناهی را به نمایش می گذارد و وضعیت مضحکی را که حکومت برایش به وجود آورده.
فیلم پس از نمایش با تشویق تماشاگران مواجه شد و فردا قرار است با حضور میرطهماسب در کنفرانس مطبوعاتی به همراه دیگر فیلم های ایرانی مورد بررسی قرار گیرد.
طبق منطق خودت که می گفتی ما فیلم مزخرف اخراجی ها۳ را کپی کرده ایم، حالا خودت هم باید جوابگوی کپی شدن سی دی جدایی نادر از سیمین... باشی. حالا ما که به قول خودت ادعای روشنفکری داریم و کافر هستیم، تو که ارزشی هستی و آن دنیا اعتقتد داری چرا دست به این کار به قول خودت کثیف زدی؟
اگر تهمت زدن خوب است، حالا باید جوابگوی کپی شدن فیلم فرهادی باشی!
ظهر امروز فیلم جسورانه محمد رسول اف به نام " به امید دیدار" با معرفی ویژه فیلم توسط میشل فرودن مدیر جشنواره در بخش نوعی نگاه به نمایش درآمد. پیش از نمایش فیلم بازیگران فیلم به همراه همسر رسول اف روی صحنه رفتند. همسر کارگردان اعلام کرد امروز ظهر رسول اف همزمان با نمایش این فیلم، در دادگاه حاضر شده تا حکمش را دریافت کند. او درحالی که گریه می کرد، فیلم را از طرف همسرش به همه زندانیان سیاسی تقدیم کرد. سپس لیلا زارع به عنوان بازیگر اصلی فیلم گفت که افتخار می کند در فیلم " به امید دیدار" بازی کرده است. فیلم به امید دیدار سپس در میان تشویق شدید تماشاگران آغاز شد.
فیلم که شاید بتوان آن را در کنار دایره جعفر پناهی تلخ تریت فیلم سینمای ایران خواند، درباره زنی است که قرار است با شوهر به سوئد مهاجرت کند. زن باردار است و شوهر یک روزنامه نگار تحت تعقیب. خانه زن اما مورد بازرسی قرار می گیرد و وسایل شوهر را به همراه کامپیوترش می بزند. درحالی که اعلام می شود بچه زن عقب مانده ذهنی به دنیا خواهد آمد، خبر دستگیری شوهر می رسد و زن که همچنان تصمیم به مهاجرت دارد، قبل از سفر توسط نیروهای امنیتی دستگیر می شود.فضاهای فیلم که در فضاهای داخلی فیلمبرداری شده، کم نور و تیره است و فیلمساز از نمادهایی مانند لاک پشت زن در آکواریوم خانه اش به زیبایی استفاده کرده است.
بعد از نمایش، فیلم به امید دیدار با استقلال و تشویق های بی نظیر تماشاگران مواجه شد و بازیگران فیلم در سالن نیز به شدت مورد تشویق قرار گرفتند.
