اولین فیلم از انقلابهای مردمی اخیر از تونس در کن به نمایش درآمد: نوبت فیلمی از ایران کی خواهد رسید؟

فیلم تونسی " دیگر نمی ترسم" اولین فیلمی است که درباره انقلاب های مردمی دوسال اخیر ساخته شده. فیلم از تصاویر حرفه ای که در آن کارگردان، فیلمبردارد و صدابردارفیلم دختری را حین تظاهرات تعقیب می کنند استفاده کرده و و ماجراهای مختلف از شلیک گاز اشک آور تا همراهی یک پلیس جوان و مجروح و کشته شدن مخالفان را به نمایش می گذارد. وکیل زنی هم در فیلم است که رفتار سیاسیش یرای حقوق بشربی شباهت به شیرین عبادی نیست و ماه ها در زندان انفرادی بوده ، به طوری که خودش سمبل مقاومت و زندگی به حساب می آید. در صحنه هایی از فیلم از صحنه های آماتوری گرفته شده با موبایل هم استفاده شده است. در فیلم همچنین از نگرانی شدید مادران برای فرزندانشان در تظاهرات گفته می شود که گویا دغدغه مشترک همه کشورهاست. کارگردان فیلم قبل از آغاز آن اعلام کرد فیلم را به شخص ناشناسی تقدیم می کند که این جمله اش الهام بخشش بوده که : " من نخواهم مرد، مگر بعد از مرگ او؛ و من وطن را ترک نخواهم کرد، مگر بعد از ترک کردن او!" فیلم با تشویق بی انتهای تماشاگرانی که به شدت ازین پیروزی متاثر شده بودند، به پایان رسید، حال سوال اینجاست که چه کسی فیلم تظاهرات مردمی ایران را سرانجام خواهد ساخت؟ آیا فیلم ناتمامی که جعفر پناهی و محمدیان رسول اف به آن اشاره می کند، همان فیلم می توانست باشد؟